نام لاتین: Cupressus arizonica
تیپ رویشی: درخت
وضعیت خزان: خزان کننده
سرعت رشد: سریع
ارتفاع: ۱۵ متر
قطر تاج: ۶ متر
نیاز نوری: آفتابی – نیم سایه
نیاز آبی: کم نیاز
معیار زیبایی: شاخساره
زمان ظهور معیار زیبایی: تمام فصول
قابلیت هرس: ن مه هرس پذیر
مقاومتهای اکولوژیک: مقاوم به گرما و کم آبی
خاک مناسب: خاکهای سنگ
کاربرد در فضای سبز: کاشت در پارکها ، جنگلکاریها ، حاشیه بزرگراهها ، خیابانها و چمن کاریها
وضعیت سازگاری با شرایط اکولوژیک موجود: خوب
سرو ناز شیراز
سرو درختی سوزنی برگ است با ساقه ای صاف و کشیده، درختی همیشه سبز که اغلب در نواحی سردسیر زندگی میکند، اما شیراز با هوای معتدلاش زیباترین سرو را دارد، سرو ناز شیراز نام سرو بومی ایران است.
گلدهی سروناز در ماههای دی و بهمن اتفاق میافتد. میوه بذر این درخت همیشه سبز، در تیر ماه و آْذر ماه دوره رشد را پشت سر گذاشته است و البته بسیار پربار است. سرو ناز با دو روش گلدانی و زمینی تولید میشود. در شیوه گلدانی کشت مستقیم انجام میشود و در روش زمینی از بازکاشت استفاده میشود. این درخت را در دو سالگی از نهالستان به باغ انتقال میدهند.
سروناز با توجه به شرایط آب و هوایی تا ۲۰ متر هم قد میکشد. تعادل و زیبایی سرو با توجه به قد کشیده و بلندش سبب شد در ایران باستان سمبل آزادگی و استقامت تلقی شود. در مجموعه تاریخی تخت جمشید بارها تصویر سروناز روی سنگها به چشم میخورد. ویژگیهای فیزیکی سروناز که آن را از دیگر هم خانوادههایش جدا میکند، عبارتند از ظاهر خمره ای و هرمیشکل سروناز که رنگ سبز برگهایش نسبت به سروهای دیگر شادتر و شفاف تر است. سروهای دیگر را نقره ای، وردین و اورس، مینامند. سرو وردین تا حدی به سرو شیراز شبیه است. ولی زاویه شاخههای آن از سروناز بیشتر است و فشردگی و پوشش سرو شیرازی را ندارد.